مردی همیشه تأسف می خورد که چرا هیچوقت خدا با او صحبت نکرده است، روزی از دوستی پرسید: چرا خدای بزرگ هیچ وقت از آن پیام هایی که برای دیگران می فرستد برای من نفرستاده است؟! آن دوست در پاسخ گفت: اما خدا که با تو ارتباط برقرار کرده است؛ خداوند از طریق اشتباهاتت با تو در رابطه است. اشتباهات، بازخورد اعمال ما هستند، اشتباهاتی که برندگان مرتکب می شوند به مراتب بیش از بازندگان است و به این خاطر است که آنها برنده هستند. زیرا آنها با تلاش و تداوم بیشتر توانسته اند بازخوردهای بیشتر دریافت کنند. اشکال کار بازندگان در این است که اشتباه را به منزل? یک رویداد بزرگ و نابخشودنی تلقی می کنند و جنبه مثبت آن را در نظر نمی گیرند.

ما از شکست های خود به مراتب بیشتر از پیروزی هایمان درس می گیریم؛ زیرا وقتی بازنده می شویم به فکر و تأمل و تجزیه و تحلیل و سازماندهی مجدد می پردازیم و طرح ها و تاکتیک های تازه بنا می کنیم؛ اما وقتی برنده می شویم فقط جشن می گیریم! چیز تازه ای یاد نمی گیریم و این خود دلیل دیگری برای گرامی داشتن اشتباهات است .

شرح زندگی توماس ادیسون سندی معتبر در این زمینه است، روزی از او سئوال کردند: از اینکه بارها و بارها درتلاش برای ساختن لامپ برق با شکست رو به رو شدی چه احساسی داشتی؟! ادیسون در پاسخ گفت: من هیچ وقت شکست نخوردم بلکه با موفقیت توانستم هزاران طریقه نساختن لامپ برق را کشف کنم !

این نگرش مثبت نسبت به اشتباه، ادیسون را قادر به ارائه خدمتی به جهانیان کرد که او را از این حیث در تاریخ بی رقیب ساخته است

یا مثلأ : کریستف کلمب در جستجوی یافتن راهی سریعتر برای رسیدن به هند، آمریکا را کشف کرد !

اشتباهات واقعأ اشتباه نیستند،

بیایید در هر موردی انتظار خطا از خود را داشته باشیم و آنها را به عنوان بخشی از یادگیری بپذیریم.

از آن گذشته اگر تا این اندازه در برابر خود جدی و خشک نباشیم زندگی کردن با اشتباهات بسیار بسیار آسانتر خواهد بود

.

شکست خوردن هرگز مایه شرمساری نیست، شرمساری تنها از تلاش نکردن است